Welcome to Optimise

โลกที่เทคโนโลยีสานตัวเองเข้ามาอยู่ในชีวิตของผู้คนแทบทุกกระเบียด ตั้งแต่อัลกอริทึมที่กำหนดว่าเราควรสนอกสนใจหรือติดตามข่าวสารอะไร ไปจนกระทั่งปัญญาประดิษฐ์ที่พยากรณ์ได้ถึงความต้องการของเรา ชวนให้ตั้งคำถามว่าในเมื่อปัญญายังประดิษฐ์เอาด้วยเครื่องได้ แล้วคุณค่าที่เป็นสมบัติพื้นฐานอื่นๆ ของมนุษย์ เช่น ความอดทน ความจริงใจ หรือความเห็นอกเห็นใจจะยังมีพื้นที่อยู่แค่ไหน

เช่น ในเมื่อเทคโนโลยีทำให้ทุกอย่างง่ายจนแทบไม่มีอะไรต้องทน ต้องฝึก หรือต้องคอย ความอดเปรี้ยวไว้กินหวานจะไปมีที่ใช้เอาเมื่อไหร่ และในเมื่อภาพลักษณ์ที่เราเห็นเกี่ยวกับโลกทุกวันนี้ คือของที่ผ่านการย้อมด้วยฟิลเตอร์ แต่งด้วยแอป ตัดต่อด้วยเอไอ และคัดกรองมาแล้วด้วยอัลกอริทึม ความจริงใจและตรงไปตรงมาอาจดูกลายเป็นของหยาบไปด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับของเสมือนจริง

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่กิจกรรมในชีวิตมนุษย์เปลี่ยนโฉมไปเพราะเทคโนโลยี สิ่งหนึ่งที่ไม่ได้เปลี่ยนก็คือตัวมนุษย์เอง

เดี๋ยวนี้คนอาจไม่ต้องหงุดหงิดกับการรอจดหมายมาส่งจากไปรษณีย์ แต่ก็สุดท้ายก็ยังต้องมาเป็นเดือดเป็นร้อนกับการอ่านไลน์แล้วไม่ตอบของคู่สนทนาอีกฝ่าย หรือร้านค้าออนไลน์อาจเลือกสินค้ามาได้ถูกสี ถูกแบบ ถูกราคาตามความชอบของผู้บริโภคได้ทุกอย่าง แต่ก็ไม่ได้แปลว่ามนุษย์จะมีความสุขจากวัตถุนอกกายไปได้มากกว่าที่เคยเป็นมา และแน่นอนที่สุด ภาพผ่านฟิลเตอร์และของเสมือนจริงอาจดูดีน่าหลงใหลอย่างยิ่ง แต่เราก็มักจะรู้สึกอย่างนั้น เพียงตราบเท่าที่ยังไม่เห็นของจริง

OPTIMISE ฉบับ From the Ground Up นี้พยายามทำให้เห็นว่าเช่นเดียวกับอาคารที่ไม่ว่าสูงเท่าไหร่ก็ต้องเริ่มก่อมาจากสิ่งที่เป็นรากฐานที่สุด เทคโนโลยีย่อมไม่ใช่สิ่งอื่นใด นอกจากสิ่งประดิษฐ์อีกหนึ่งอย่างที่งอกเงยมาจากรากฐานความเป็นมนุษย์ ดังนั้น การใช้เทคโนโลยีให้เป็นประโยชน์สูงสุดจะเป็นไปได้อย่างยั่งยืนก็ต่อเมื่อเราเข้าใจดีถึงตัวตนและธรรมชาติของเราเอง เช่นเรื่องราวของคุณนิธิ สถาปิตานนท์แห่ง A49 กับประสบการณ์การทำงานสถาปัตยกรรมไม่ว่าเล็กหรือใหญ่มากว่าสี่สิบปีด้วยสมบัติของมนุษย์ขั้นพื้นฐานอย่าง ‘ความอดทน’ และ ‘ความเข้าใจ’ ได้แสดงให้เห็น

โลกยิ่งเปลี่ยนไปทุกวัน แต่นับวันโลกก็ยิ่งเหมือนเดิม