ณิกษ์ อนุมาราชธน บาร์เทนเดอร์หนุ่มไฟแรงแห่งบาร์ Asia Today บอกกฎง่ายๆ ของบาร์ที่เขายึดถือมาตลอดว่า จะไม่มีเมนูใดในบาร์แห่งนี้ทำจากวัตถุดิบที่หาได้ตามซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่วไป แต่ต้องเป็นวัตถุดิบที่ได้มาจากแหล่งกำเนิดจริงๆ เท่านั้น ไม่น่าแปลกใจว่าการทำงานของบาร์เทนเดอร์หนุ่มผู้นี้จะท้าทายกว่าคนอื่น การเข้าถึงแหล่งวัตถุดิบที่มีในเมืองไทยก็ว่ายากแล้ว ถ้ายิ่งเป็นการเสาะหาน้ำผึ้งป่าชั้นดีถึงแหล่งต้นกำเนิดเพื่อนำมาเป็นส่วนผสมในค็อกเทลสูตรพิเศษที่เขาคิดค้นขึ้นมา ความยากยิ่งทวีคูณ อย่าว่าแต่โดยพื้นฐาน คนไทยก็ไม่นิยมนำน้ำผึ้งมาปรุงอาหารสักเท่าไร

สิ่งแรกที่เขาต้องทำในการเสาะหาน้ำผึ้งป่านั้นคือการฝึกลิ้นเพื่อให้สามารถแยกของดีออกจากของไม่ดี ซึ่งเขาบอกด้วยความผิดหวังเล็กๆ ว่าน้ำผึ้งส่วนใหญ่ที่เห็นดาษดื่นในท้องตลาดนั้นยังห่างชั้นจากคำว่า ‘ของดี’ ที่แท้จริง

“จริงๆ แล้ว น้ำผึ้งส่วนใหญ่ที่เราหาซื้อได้ในท้องตลาดก็ไม่ใช่ของปลอมนะครับ เพียงแต่ว่ามันผ่านกระบวนการมาแล้วทั้งนั้น และที่น่าเศร้าก็คือคนส่วนใหญ่ก็ติดรสชาติของน้ำผึ้งแบบนั้นไปแล้ว แต่ถ้าคุณได้ลองชิมน้ำผึ้งที่ดีจริงๆ สักครั้ง จะรู้เลยว่า เอ้อ! อันนี้แหละ น้ำผึ้งแท้”

แม้เป็นที่รู้กันว่าคนไทยชอบอาหารรสหวาน แต่มักไม่นิยมนำน้ำผึ้งมาปรุงเป็นอาหาร นี่จึงเป็นงานยากสำหรับณิกษ์ในการค้นคว้าข้อมูลที่เป็นลายลักษณ์อักษรและน่าเชื่อถือเกี่ยวกับน้ำผึ้งของไทย เขาไม่มีทางอื่นนอกจากเริ่มศึกษาเรื่องน้ำผึ้งด้วยตนเองผ่านการเดินทางไปทั่วประเทศซึ่งทำให้เขาเรียนรู้ว่าจริงๆ แล้วเมืองไทยเรานี้มีน้ำผึ้งอยู่มากมายเลยทีเดียว

“เรามีน้ำผึ้งเต็มไปหมด ทุกที่ในเมืองไทย พื้นที่ต่างๆ ที่มีสภาพแวดล้อมต่างกันก็ทำให้มีน้ำผึ้งหลายชนิดแตกต่างกันออกไป รสชาติของน้ำผึ้งจะแปรเปลี่ยนไปตามสายพันธุ์ของผึ้งและสภาพแวดล้อมของแหล่งกำเนิดน้ำผึ้ง”

ปัจจุบัน เขาได้รวบรวมน้ำผึ้งป่ากว่า 10 ชนิดจากทั่วประเทศมาไว้ที่บาร์เอเชีย ทูเดย์ ที่เขาตั้งขึ้นในปี 2560 หลังจากที่ก่อนหน้านี้ได้เปิดร้าน Teens of Thailand ที่ถือเป็นจินบาร์แห่งแรกของไทยในปี 2557 เขาใช้น้ำผึ้งป่าที่เสาะแสวงมาเป็นส่วนผสมในค็อกเทลสูตรพิเศษของที่ร้าน ไม่ว่าจะเป็น Honey Daquiri หรือ Sailor A ผสมเหล้าเชอร์รี่ หรือใส่ในเมนูของว่าง ของหวานต่างๆ ซึ่งล้วนแล้วแต่ใช้วัตถุดิบในไทยทั้งสิ้น

การเดินทางทั่วสารทิศช่วยให้เขาสามารถวาดลายแทงแห่งขุมทรัพย์น้ำหวานสีทองของไทยได้อย่างชัดเจน เขาบอกได้เลยว่าน้ำผึ้งป่าที่มาจากทางภาคเหนือของไทยมักมีกลิ่นหอมหวานของดอกไม้ รสชาติปนขมนิดๆ รวมทั้งมีรสชาติของลำไยแฝงอยู่ด้วย ขณะที่น้ำผึ้งป่าจากทางใต้มักมีกลิ่นผลไม้อย่างสับปะรดและขนุนค่อนข้างชัด นอกจากนี้ ให้ข้อมูลเพิ่มอีกว่าผึ้งที่พบในเมืองไทยมีอยู่ 4 สายพันธุ์หลัก และยังมีสายพันธุ์ย่อยอีกมากมาย “ยิ่งค้น ก็ยิ่งเจอครับ” ณิกษ์บอก

ปัจจุบัน ณิกษ์ยังคงมุ่งมั่นแสวงหาน้ำผึ้งป่ารสเลิศมาเติมคลังของเขาอย่างต่อเนื่อง บ่อยครั้ง เขาต้องออกเดินทางไปยังพื้นที่ห่างไกล แม้จะต้องไปเดินเท้าบุกป่าฝ่าดงหรือต้องนอนกลางดินกินกลางทรายก็ไม่ได้ทำให้เขาลดความมุ่งมั่นลง

การเดินทางผจญภัยที่ขึ้นชื่อว่าได้ใจเขาไปเต็มๆ เกิดขึ้นในการเสาะหาน้ำผึ้งป่าในแถบเทือกเขาหิมาลัยในประเทศเนปาล ซึ่งเขาต้องนั่งรถผ่านถนนเป็นหลุมเป็นบ่อเป็นเวลานานถึง 6 ชั่วโมง และยังต้องเดินเท้าข้ามเขาหลายกิโลเมตรซึ่งทำให้เกือบตกเขาแทบเอาชีวิตไม่รอด ณิกษ์บอกว่าคงไม่กลับไปที่นั่นอีกแล้ว ซึ่งไม่ใช่เพียงเพราะการเดินทางยากลำบาก แต่เป็นเพราะเขาเกรงว่าจะเป็นการรบกวนหรือสร้างความเสียหายแก่วงจรชีวิตของผึ้งและระบบนิเวศบนเทือกเขามากกว่า

การไม่รบกวนธรรมชาติจนเกินไปจึงเป็นสิ่งที่ณิกษ์ยึดถือในการเดินทางแต่ละครั้ง เพราะเขาตระหนักเสมอว่าการเก็บน้ำผึ้งป่าของผึ้งบางสายพันธุ์นั้นอาจมีผลกระทบต่อระบบนิเวศและสิ่งแวดล้อม อย่างเช่นผึ้งหลวงนั้น การเก็บน้ำผึ้งจำเป็นต้องตัดทั้งรังออกมา ส่งผลให้ผึ้งต้องหาที่ทำรังใหม่ซึ่งก็อาจทำให้ระบบนิเวศน์ในพื้นที่ป่านั้นเสียสมดุลได้ เขาย้ำว่าเราควรจำไว้เสมอว่า รังผึ้ง 1 รวงที่ร่วงหล่นมาย่อมส่งแรงกระเทือนถึงทั้งระบบสิ่งแวดล้อม

ไม่มีฮันนี ไดคิวรี รสเลิศแก้วไหนที่คุ้มค่าพอกับความเสียหายนั้นแน่นอน ■